Staroangielski - Eh
Koń jest radością książąt wśród wojowników.
Ogier jest dumny ze swych kopyt,
gdy bogaty człowiek w siodle
nie szczędzi mu pochwał;
Jest ogromną wygodą dla obieżyświatów.
Ehwaz jest runą idealnej, niczym nie zmąconej równowagi oraz harmonii. W poemacie odnosi się do konia, który kiedyś był wyznacznikiem być albo nie być każdego szanującego się szlachcica. Potrafił bowiem ocalić życie, a nawet doprowadzić do zwycięstwa. Obecnie mówi o idealnym partnerstwie, wybranym planie życia zgodnym z wolą Góry. Energia o barwie niebieskiej, ale wibracji bardzo ciepłej, harmonijnej, stabilnej.
